Op reis in Umbrië
Vanuit Toscane reisden we in zuidoostelijke richting door naar Umbrië, de wijnbouwregio gelegen net boven Rome. We brachten een bezoek aan Orvieto, een stadje beroemd om de gelijknamige witte wijn. Orvieto en Orvieto Classico, gebaseerd op trebbiano en het interessante lokale druivenras grechetto, zijn recent in de vergetelheid geraakt. We proefden enkele interessante wijnen van verschillende kwaliteit bij een middelgroot bedrijf gerund door de families Gialletti en Cotarella. Riccardo Cotarella, de wijnmaker, is een de meest gerespecteerde oenologen van Italie, beroemd (en berucht) vanwege gebruik van ultramoderne vinificatietechnieken gericht op de ‘internationale’ smaak. We kijken ernaar uit om de wijnen nogmaals in de Heistraat te keuren. Orvieto moet je leren kennen; verliefdheid komt wellicht later.
Na Orvieto reden we oostwaarts naar de provincie Perugia. We proefden (en lachten) wat af met Jelena, de Servische exportmanager van een wijnbedrijf in de opkomende appellatie Todi. Laat op de avond in een enoteca maakte niet de Sagrantino di Montefalco indruk, maar de lokale olijfolie. Dat bedrijf moeten we bezoeken!
En zo geschiedde. De volgende ochtend zaten we samen met Marco, de eigenaar van het imposante familiebedrijf, in zijn proeflokaal. In plaats van glazen wijn stonden vijf felgekleurde, koningsblauwe glazen kommetjes met olijfolie klaar. We begaven ons op onbekend terrein, dat met name bleek uit de reactie van Marco toen we vroegen of hij ook olie van tweede persing gebruikte. We zogen echter alle kennis op: de honderden verschillende olijfrassen in Italië, waarvan Marco de drie-eenheid moraiolo, frantoio en leccino gebruikt. Maar ook de perstechnieken en smaken. Het duidelijk onderscheid van fruitig tot kruidig, van artisjok tot rozemarijn, van zacht tot bitter.
Opgetogen en geïnspireerd programmeerden we de navigatie van onze Fiat 500L (bijnaam: ‘de bus’) richting Campanië, een zonnige rit zuidwaarts voor het laatste deel van onze reis…
